Nederland kent sinds 1953 veel instanties die zich met advisering van voedsel bezig houden. Denk maar aan de “Schijf van vijf” die om de zoveel tijd wordt vernieuwd. Daarnaast is er een huishoud journalistieke “Keuringsdienst van waarde”. Een Edese voedselraad is een dit verband een doublure, en niet meer dan een poging om Ede (als centrum van food-experiences) op te stomen in de vaart der volkeren. Een overdreven PR-stunt dus! Iets anders is, dat onze nationale overheid wel degelijk een taak heeft om voedsel fabrikanten met wetgeving te dwingen correcte informatie over hun producten te verstrekken. Helaas gaat dat zònder Brussel niet gebeuren.

Democratische Kiezers vindt dat de overheid zich in principe moet beperken tot haar kentaken. Over wat hoofd- en bijzaak is, kunnen de politieke meningen verschillen. Een van de taken van de overheid is het aanjagen van nieuwe ontwikkelingen die een maatschappelijk nut kunnen (gaan) vervullen.

Ede zet zich op de kaart als stad van food. Ede wil verbinden. De gemeente Ede moet zeker de ruimte nemen om samen met anderen nieuwe ontwikkelingen van de grond te tillen. Het instellen van een voedselraad past in het beeld wat Ede wil zijn.

Democratische Kiezers vindt het belangrijk dat de voedselraad ingesteld wordt voor een bepaalde periode van bijvoorbeeld 3 jaar. Vervolgens na twee en halfjaar de resultaten evalueren en afzetten tegen de gemaakte kosten. Daarna kan de raad beslissen of doorgaan gewenst is.

Ede krijgt een voedselraad >> http://bit.ly/2FqOH1B

De stelling is volgens ons verkeerd geformuleerd. Tuurlijk wil je je als gemeenteraad niet bezig houden met bijzaken, maar wat zijn bijzaken en wat zijn de kerntaken? Dat is voor iedereen anders. Het voorbeeld wat hier wordt gegeven over een voedselraad is een adviesorgaan, het verplicht de burger tot niets. Wij kunnen met zijn allen bijvoorbeeld het aantal diabeten terug dringen door alleen anders te gaan eten. Om dat te bereiken is een goede voorlichting nodig en daar kan een voedselraad bij helpen.